Een hoop te vertellen
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
14 Maart 2014 | India, Pushkar
Hoi iedereen!
Het is best wel een beetje lang geleden dat ik iets heb geschreven :P De korte versie van wat ik nu heb gereist is: van Munnar naar Mysore, dan naar Mumbai, dan naar Udaipur, dan naar Bundi en nu in Pushkar..
Goed, dan nu zo'n beetje wat ik in die plaatsen heb uitgevoerd ;)
In Munnar heb ik een dagje een scooter gehuurd samen met een Belgisch (Frans deel, balen) meisje. Ik was degene die reed (zij durfde niet met het verkeer ;) ) en we reden door de groene heuvels, vol thee, naar een dam. Er was een groot stuwmeer en een paar kleine kraampjes die dezelfde soort rotzooi verkochten als overal in India. We kochten dus een ijsje en liepen even een beetje rond. Na een tijdje liepen we weer terug naar de scooter en reden keihard zingend terug, ondertussen foto's makend op elke mooie plaats die we zagen. De rest van de dag zeten we te kletsen op het dak. Zij ging de volgende dag naar Alleppey dus we namen ook meteen maar afscheid. Daarna heb ik niet heel veel boeiende dingen gedaan in Munnar, behalve een keer naar de waterval gaan in een riksha, en ondertussen aardbeien zien, een cardemomplantage en een beetje uitleg over thee krijgen. Toen ik er achter kwam dat mijn camera kapot was gegaan gaf ik het gewoon maar op in Munnar (ook al was de omgeving heel mooi en had ik een best leuke tijd gehad) en ging met de government bus naar Mysore.
Om 4 uur 's ochtends kwam ik aan, en dat vond ik iets te vroeg om al op zoek te gaan naar het goedkoopste guesthouse. Dus sliep ik op het busstation, in een stoeltje met mijn hoofd op mijn backpack en een hand op mijn rugzakje. Ondertussen kwam er om de zoveel tijd een mannetje langs dat me wakker maakte om me te waarschuwen voor dieven.. Ik was dus niet echt in het beste humeur toen ik wel op zoek ging met een (heel aardige, achteraf gezien) rikshadriver naar een guesthouse. Uiteindelijk vond ik er een voor een redelijke prijs, en viel meteen in slaap. Een tijdje later ging ik me afvragen wat ik eigenlijk ging doen die dag, en ontmoette een groep mensen die een riksha tour gingen doen. ik mocht met ze mee, en zo deed ik in een dag alle bezienswaardigheden van Mysore: een grote tempel op de berg, een grote stier (het dier van de god Shiva) een kerk (tsja, het was gewoon een kerk, alleen dan met knipperende lichtjes) een wierookstokjes fabriek (we mochten er zelfs zelf eentje maken, alleen word de geur pas toegevoegd als ze al droog zijn, dus we hadden er niet zoveel aan) en als laatste een zijde'fabriek' (winkel). Het was gezellig met z'n allen, en later gingen we ook met iedereen eten. En ik ging proberen mijn amera te laten maken. De meneer van de winkel zei dat het de volgende dag klaar zou zijn. De dag erna deed ik niet erg veel, ik liep een beetje rond, zocht een cadeautje voor Rosanne uit (^^) en ging mijn camera ophalen. Ik kreeg te horen dat hji later die dag klaar zou zijn. Later die dag ging ik eten en mjin camera ophalen (samen met een Australisch meisje dat al 2 jaar reisde) en kreeg te horen dat hij de volgende dag klaar zou zijn. Ondertussen had ik al een trein geboekt voor de volgende dag naar Mumbai, dus vantevoren zou ik hem ophalen. De volgende dag pakte ik alles in, had een kleine ruzie met de eigenaar van het guesthouse omdat hij me meer wilde laten betalen, en haalde het pakje voor Rosanne op. De camera was als laaste en ik kreeg te horen.. Ze konden het niet maken.. Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffff... Ik was best pissig, maar okee, hoefde niet te betalen, en ging dus maar gewoon weg, op naar de bus naar Bangalore, om dan vanaf daar de trein naar Mumbai te nemen.
In de trein kwam ik een paar grote families tegen, en ik lag tussen een van die families. Ze wilden eerst dat ik het bovenste bed nam, omdat de oude vrouwtjes het niet helemaal zagen zitten om naar boven te klimmen (ik vond het alleen maar fijner) maar daarna moest ik nog een keer naar de andere kant van de trein, omdat ik dan met een ander familielid kon ruilen, en dan waren ze allemaal gezellig samen. Na heel wat gedoe dus, ook met de conducteur, kon ik eindelijk gaan liggen en slapen.. En kwam de volgende avond aan in Mumbai!
Ik was best zenuwachtig om naar Mumbai te gaan.. Na zoveel verhalen over de stad met 20 miljoen mensen (even dat je het weet, dat is meer dan in Nederland) en de films (met namen Slumdog Millionaire). Tsja.. Een beetje gestresst liep ik dus over het station, nam een prepaid taxi (kon geen riksha's vinden en ben ik in dat deel van de stad ook niet meer tegen gekomen) en kreeg gelukkig een kamer in het eerste guesthouse waar ik naar binnen liep. Het was een van de goedkopere opties, en mijn kamer was niet veel soeps: een schoenendoosje in een grote hal. Alles wat iedereen zei kon je horen. De badkamer was wel heel mooi, en je kon ontbijten dus ik besloot te blijven. Ik had als eerste missie het pakje eindelijk op de post doen (eindelijk van die 2e hangmat af) en dat was succesvol, dus daarna liep ik een hele dag door een gratis museum. Heel mooie schilderijen van lokale kunstenaars (echt mooi) en ook beelden, en zelfs een fotograaf op het dak. De foto's vond ik vooral heel leuk: Hij maakte foto's van (bijvoorbeeld) afbladderende verf op een muur, maar zo dat het even duurde voor je het herkende. Ook ben ik een keer een dagje naar Elefanta Island geweest, een eiland in de baai van Mumbai en daar heb ik Shiva-grotten bewonderd. Een avond heb ik gezellig met een stel Zweedse meisjes doorgebracht (eentje heeft mijn portret getekend :P) en ik ontdekte dat ze geweldige kabab hebben in Mumbai. Ik was alleen nog niet naar de slums geweest toen ik de trein richting de trein (ja eerst een binnenstadse trein) naar Udaipur nam. Ik was er niet helemaal uit voor mezelf of dat wel moreel correct was om te doen. Van het ene station was het ongeveer een kwartier naar het andere station lopen, en ik kwam er opeens achter dat ik in de slums was. 'huizen' tussen de sporen op het station, kleine vierkante hokjes als huis. Rotzooi en honden overal, uitgezakte auto's. Maar toch hele lieve mensen, en ik heb het toch even gezien zonder op een 'slumtour' te gaan.
In de trein naar Udaipur werd geen chai verkocht.. raar.. En toen ik met een riksha naar de stad wilde kwam ik twee Nederlandse meisjes tegen. We besloten een kamer te delen, en we konden een kamer met badkamer (en geluidsdichte ramen, wauw) nemen. Ik heb nog nooit zo lekker geslapen. We zaten een dagje samen naast het meer te lezen, en er werd een foto van mij gemaakt die de volgende dag in de krant zou komen. Alleen zijn we vergeten de krant te kopen. de Rajasthan Patrika van 3 maart. Ik heb ook een dag lang de was gedaan (al niet meer gedaan vanaf Munnar) en een dagje gingen we samen naar de platteland. Met de local bus gingen we naar een of andere tempel, en vanaf daar liepen we een beetje rond. Eerst langs een klein riviertje, dan tussen de akkers, en opeens in een klein dorpje. Al was het eigenlijk geen dorpje, maar werden daar bakstenen gemaakt :P We kregen een rondleiding, het restje van iemands lunch, en ik mocht even doen alsof ik aan het ploegen was voor een foto. Daarna werden we door iemand uitgenodigd voor chai, en zaten we gezellig eerst in zijn huis, en daarna in het huis van zijn broer (met de schoonzus) chai te drinken. Ook keken we een keer de James Bond film Octopussy, want die is deeld in Udaipur opgenomen. Het deel met het meer.
Vanaf Udaipur nam ik een trein naar Bundi, en daar kwam ik 's avonds laat aan. Ik kreeg een kamer in een guesthouse dat een paar keer in de krant is gekomen omdat het alleen door vrouwen werd gerund (echt waar, ze hebben het me laten zien :P) al is dat nu niet meer zo. De mama van het guesthouse was wel heel lief, en ze maakte speciale drankjes voor iedereen als ze een beetje ziek waren enz. In Bundi ben ik een keer met twee Israelische meisjes en een Turske jongen naar het fort en paleis gegaan, nog mooier dan ik had verwacht. Vanaf het paleis kon je de hele blauwe stad zien, en vanaf het fort de stad en de bergen. Het fort vond ik het meest geweldig, omdathet eigenlijk helemaal overwoekerd was met planten en ik daar dus een beetje een Indiana Jones idee kreeg, je ontdekte steeds weer nieuwe gebouwtjes, en kamertjes, en trappetjes en... Het enige probleem was dat het vol zat met apen, en al ben ik normaal niet echt bang voor apen, als er zoveel zijn voel ik me toch niet zo op m'n gemak. Verder heb ik in een restaurant samen met een Israelisch meisje een pauw ingeverfd die op de muur getekend was. De zoektocht naar verf was al een onderneming, maar ik ben toch wel tevreden met het resultaat. En vanaf dan kreeg ik elke keer gratis 'family-chai' (de kleine kopjes) van de kok daar. Ook zijn we een keer met een groep naar de watervallen in de buurt (35km) gegaan. De tocht in de riksha was een hel, een en al gehobbel en gerammel, maar de waterval was erg mooi. Alleen jammer dat het er zo erg stonk naar dode vis (die lagen overal) dat niemand meer echt zin had om te zwemmen.
Vanaf Bundi ging ik met de bus naar Pushkar, 5 uur in een oude bus. Zelfs een stukje met 3 mensen en mijn backpack op drie stoelen.. Maar gelukkig kon ik druiven eten. De bus ging naar Ajmer, dus vanaf daar nam ik een andere bus (miss een half uurtje) naar Pushkar. Door Heidi, die ik in Jaipur een paar maanden geleden was tegen gekomen, was een hotel aangeraden, en daar wilde ik dus in eerte instantie heen. terwijl ik met een riksha stond te onderhandelen kwam er een oud mannetje langs lopen die zei: 'that's too much, you can walk in 10 mins. Follow me' en hij bracht me helemaal naar het hotel, en toen ik erwas zei hij alleen maar 'goodbye!' en liep door. Hij wilde er niet eens wat voor terug! Ik kreeg een kamer en bracht een gezellige avond door met wat Duitsers. De volgende dag besloot ik mijn tattoo te laten zetten. Al vanaf Alleppey was ik aan het tekenen, en ik was tevreden met de tekening die ik uiteindelijk had gemaakt. Ik liep een tattooshop in de main street binnen, kreeg een hoop chai en was klaar om pijn te lijden. Eerst verkleinde hij hem naar het goede formaat, daarna tekende hij hem op de achterkant over en kopieerde de tekening op mijn been. Toen begon het.. en deed niet zoveel pijn als ik verwachtte eigenlijk. Het viel dus heel erg mee. En nu heb ik een olifantje op mijn been. :)
Nu ben ik dus in Pushkar aan het wachten op holi, dat is de 17e. En ik heb geen idee wat mijn volgende bestemming gaat zijn, dus miss wel gewoon Delhi.. We'll see ;)
Veel liefs! Marjolein
Het is best wel een beetje lang geleden dat ik iets heb geschreven :P De korte versie van wat ik nu heb gereist is: van Munnar naar Mysore, dan naar Mumbai, dan naar Udaipur, dan naar Bundi en nu in Pushkar..
Goed, dan nu zo'n beetje wat ik in die plaatsen heb uitgevoerd ;)
In Munnar heb ik een dagje een scooter gehuurd samen met een Belgisch (Frans deel, balen) meisje. Ik was degene die reed (zij durfde niet met het verkeer ;) ) en we reden door de groene heuvels, vol thee, naar een dam. Er was een groot stuwmeer en een paar kleine kraampjes die dezelfde soort rotzooi verkochten als overal in India. We kochten dus een ijsje en liepen even een beetje rond. Na een tijdje liepen we weer terug naar de scooter en reden keihard zingend terug, ondertussen foto's makend op elke mooie plaats die we zagen. De rest van de dag zeten we te kletsen op het dak. Zij ging de volgende dag naar Alleppey dus we namen ook meteen maar afscheid. Daarna heb ik niet heel veel boeiende dingen gedaan in Munnar, behalve een keer naar de waterval gaan in een riksha, en ondertussen aardbeien zien, een cardemomplantage en een beetje uitleg over thee krijgen. Toen ik er achter kwam dat mijn camera kapot was gegaan gaf ik het gewoon maar op in Munnar (ook al was de omgeving heel mooi en had ik een best leuke tijd gehad) en ging met de government bus naar Mysore.
Om 4 uur 's ochtends kwam ik aan, en dat vond ik iets te vroeg om al op zoek te gaan naar het goedkoopste guesthouse. Dus sliep ik op het busstation, in een stoeltje met mijn hoofd op mijn backpack en een hand op mijn rugzakje. Ondertussen kwam er om de zoveel tijd een mannetje langs dat me wakker maakte om me te waarschuwen voor dieven.. Ik was dus niet echt in het beste humeur toen ik wel op zoek ging met een (heel aardige, achteraf gezien) rikshadriver naar een guesthouse. Uiteindelijk vond ik er een voor een redelijke prijs, en viel meteen in slaap. Een tijdje later ging ik me afvragen wat ik eigenlijk ging doen die dag, en ontmoette een groep mensen die een riksha tour gingen doen. ik mocht met ze mee, en zo deed ik in een dag alle bezienswaardigheden van Mysore: een grote tempel op de berg, een grote stier (het dier van de god Shiva) een kerk (tsja, het was gewoon een kerk, alleen dan met knipperende lichtjes) een wierookstokjes fabriek (we mochten er zelfs zelf eentje maken, alleen word de geur pas toegevoegd als ze al droog zijn, dus we hadden er niet zoveel aan) en als laatste een zijde'fabriek' (winkel). Het was gezellig met z'n allen, en later gingen we ook met iedereen eten. En ik ging proberen mijn amera te laten maken. De meneer van de winkel zei dat het de volgende dag klaar zou zijn. De dag erna deed ik niet erg veel, ik liep een beetje rond, zocht een cadeautje voor Rosanne uit (^^) en ging mijn camera ophalen. Ik kreeg te horen dat hji later die dag klaar zou zijn. Later die dag ging ik eten en mjin camera ophalen (samen met een Australisch meisje dat al 2 jaar reisde) en kreeg te horen dat hij de volgende dag klaar zou zijn. Ondertussen had ik al een trein geboekt voor de volgende dag naar Mumbai, dus vantevoren zou ik hem ophalen. De volgende dag pakte ik alles in, had een kleine ruzie met de eigenaar van het guesthouse omdat hij me meer wilde laten betalen, en haalde het pakje voor Rosanne op. De camera was als laaste en ik kreeg te horen.. Ze konden het niet maken.. Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffff... Ik was best pissig, maar okee, hoefde niet te betalen, en ging dus maar gewoon weg, op naar de bus naar Bangalore, om dan vanaf daar de trein naar Mumbai te nemen.
In de trein kwam ik een paar grote families tegen, en ik lag tussen een van die families. Ze wilden eerst dat ik het bovenste bed nam, omdat de oude vrouwtjes het niet helemaal zagen zitten om naar boven te klimmen (ik vond het alleen maar fijner) maar daarna moest ik nog een keer naar de andere kant van de trein, omdat ik dan met een ander familielid kon ruilen, en dan waren ze allemaal gezellig samen. Na heel wat gedoe dus, ook met de conducteur, kon ik eindelijk gaan liggen en slapen.. En kwam de volgende avond aan in Mumbai!
Ik was best zenuwachtig om naar Mumbai te gaan.. Na zoveel verhalen over de stad met 20 miljoen mensen (even dat je het weet, dat is meer dan in Nederland) en de films (met namen Slumdog Millionaire). Tsja.. Een beetje gestresst liep ik dus over het station, nam een prepaid taxi (kon geen riksha's vinden en ben ik in dat deel van de stad ook niet meer tegen gekomen) en kreeg gelukkig een kamer in het eerste guesthouse waar ik naar binnen liep. Het was een van de goedkopere opties, en mijn kamer was niet veel soeps: een schoenendoosje in een grote hal. Alles wat iedereen zei kon je horen. De badkamer was wel heel mooi, en je kon ontbijten dus ik besloot te blijven. Ik had als eerste missie het pakje eindelijk op de post doen (eindelijk van die 2e hangmat af) en dat was succesvol, dus daarna liep ik een hele dag door een gratis museum. Heel mooie schilderijen van lokale kunstenaars (echt mooi) en ook beelden, en zelfs een fotograaf op het dak. De foto's vond ik vooral heel leuk: Hij maakte foto's van (bijvoorbeeld) afbladderende verf op een muur, maar zo dat het even duurde voor je het herkende. Ook ben ik een keer een dagje naar Elefanta Island geweest, een eiland in de baai van Mumbai en daar heb ik Shiva-grotten bewonderd. Een avond heb ik gezellig met een stel Zweedse meisjes doorgebracht (eentje heeft mijn portret getekend :P) en ik ontdekte dat ze geweldige kabab hebben in Mumbai. Ik was alleen nog niet naar de slums geweest toen ik de trein richting de trein (ja eerst een binnenstadse trein) naar Udaipur nam. Ik was er niet helemaal uit voor mezelf of dat wel moreel correct was om te doen. Van het ene station was het ongeveer een kwartier naar het andere station lopen, en ik kwam er opeens achter dat ik in de slums was. 'huizen' tussen de sporen op het station, kleine vierkante hokjes als huis. Rotzooi en honden overal, uitgezakte auto's. Maar toch hele lieve mensen, en ik heb het toch even gezien zonder op een 'slumtour' te gaan.
In de trein naar Udaipur werd geen chai verkocht.. raar.. En toen ik met een riksha naar de stad wilde kwam ik twee Nederlandse meisjes tegen. We besloten een kamer te delen, en we konden een kamer met badkamer (en geluidsdichte ramen, wauw) nemen. Ik heb nog nooit zo lekker geslapen. We zaten een dagje samen naast het meer te lezen, en er werd een foto van mij gemaakt die de volgende dag in de krant zou komen. Alleen zijn we vergeten de krant te kopen. de Rajasthan Patrika van 3 maart. Ik heb ook een dag lang de was gedaan (al niet meer gedaan vanaf Munnar) en een dagje gingen we samen naar de platteland. Met de local bus gingen we naar een of andere tempel, en vanaf daar liepen we een beetje rond. Eerst langs een klein riviertje, dan tussen de akkers, en opeens in een klein dorpje. Al was het eigenlijk geen dorpje, maar werden daar bakstenen gemaakt :P We kregen een rondleiding, het restje van iemands lunch, en ik mocht even doen alsof ik aan het ploegen was voor een foto. Daarna werden we door iemand uitgenodigd voor chai, en zaten we gezellig eerst in zijn huis, en daarna in het huis van zijn broer (met de schoonzus) chai te drinken. Ook keken we een keer de James Bond film Octopussy, want die is deeld in Udaipur opgenomen. Het deel met het meer.
Vanaf Udaipur nam ik een trein naar Bundi, en daar kwam ik 's avonds laat aan. Ik kreeg een kamer in een guesthouse dat een paar keer in de krant is gekomen omdat het alleen door vrouwen werd gerund (echt waar, ze hebben het me laten zien :P) al is dat nu niet meer zo. De mama van het guesthouse was wel heel lief, en ze maakte speciale drankjes voor iedereen als ze een beetje ziek waren enz. In Bundi ben ik een keer met twee Israelische meisjes en een Turske jongen naar het fort en paleis gegaan, nog mooier dan ik had verwacht. Vanaf het paleis kon je de hele blauwe stad zien, en vanaf het fort de stad en de bergen. Het fort vond ik het meest geweldig, omdathet eigenlijk helemaal overwoekerd was met planten en ik daar dus een beetje een Indiana Jones idee kreeg, je ontdekte steeds weer nieuwe gebouwtjes, en kamertjes, en trappetjes en... Het enige probleem was dat het vol zat met apen, en al ben ik normaal niet echt bang voor apen, als er zoveel zijn voel ik me toch niet zo op m'n gemak. Verder heb ik in een restaurant samen met een Israelisch meisje een pauw ingeverfd die op de muur getekend was. De zoektocht naar verf was al een onderneming, maar ik ben toch wel tevreden met het resultaat. En vanaf dan kreeg ik elke keer gratis 'family-chai' (de kleine kopjes) van de kok daar. Ook zijn we een keer met een groep naar de watervallen in de buurt (35km) gegaan. De tocht in de riksha was een hel, een en al gehobbel en gerammel, maar de waterval was erg mooi. Alleen jammer dat het er zo erg stonk naar dode vis (die lagen overal) dat niemand meer echt zin had om te zwemmen.
Vanaf Bundi ging ik met de bus naar Pushkar, 5 uur in een oude bus. Zelfs een stukje met 3 mensen en mijn backpack op drie stoelen.. Maar gelukkig kon ik druiven eten. De bus ging naar Ajmer, dus vanaf daar nam ik een andere bus (miss een half uurtje) naar Pushkar. Door Heidi, die ik in Jaipur een paar maanden geleden was tegen gekomen, was een hotel aangeraden, en daar wilde ik dus in eerte instantie heen. terwijl ik met een riksha stond te onderhandelen kwam er een oud mannetje langs lopen die zei: 'that's too much, you can walk in 10 mins. Follow me' en hij bracht me helemaal naar het hotel, en toen ik erwas zei hij alleen maar 'goodbye!' en liep door. Hij wilde er niet eens wat voor terug! Ik kreeg een kamer en bracht een gezellige avond door met wat Duitsers. De volgende dag besloot ik mijn tattoo te laten zetten. Al vanaf Alleppey was ik aan het tekenen, en ik was tevreden met de tekening die ik uiteindelijk had gemaakt. Ik liep een tattooshop in de main street binnen, kreeg een hoop chai en was klaar om pijn te lijden. Eerst verkleinde hij hem naar het goede formaat, daarna tekende hij hem op de achterkant over en kopieerde de tekening op mijn been. Toen begon het.. en deed niet zoveel pijn als ik verwachtte eigenlijk. Het viel dus heel erg mee. En nu heb ik een olifantje op mijn been. :)
Nu ben ik dus in Pushkar aan het wachten op holi, dat is de 17e. En ik heb geen idee wat mijn volgende bestemming gaat zijn, dus miss wel gewoon Delhi.. We'll see ;)
Veel liefs! Marjolein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
