Palmbomen tussen de rare bergen en rijstvelden

Hoi iedereen!
Ik wilde dus een paar dagen geleden alweer een update geve, maar er ging iets mis tijdens het opslaan dus mijn hele verhaal was kwijt.. Ik ga het nu opnieuw proberen.
Ik eindigde vrige keer dus in het cubercafe. Daar otmoette ik een heel aardige jongen, we gingen samen eten en spraken af de volgende dag samen naar het Victoria Memorial te gaan. De volgende ochtend zou hij me tussen 9 en 10 ophalen, en dus stond hij om 9u bij mijn kamer. Tussen 9 en 10 is voor mij meer 10 uur dan 9, maargoed. Hij kwam afzeggen, want hij kon ook een of ander programma in een moskee volgen, en dat wilde hij graag. In plaats van meteen te gaan ging ik dus maar een pakje op de post doen, en daarna lunchen. Na mijn lunch ging ik op naar de metro, en vanaf de metro naar Victria Memorial, dat is omgeven door een groot park. Zodra ik het park in liep voelde ik een rust, de stadsgeluiden verdwenen naar de achtergrond en het eige wat je nog hoorde was vogels. En andere mensen want het was best druk. Om binnen te komen moest ik om het hele gebouw heen lopen, door het groene park, met een zacht zomerbriesje.. Heerlijk.. Tot ik binnen was. Het was ENORM vol binnen. Het memorial bestaat uit meerdere 'zalen'. De eerste zaal is gewijd aan het memorial, hoe het is gebouwd, waarom, wanneer, door wie enz. De tweede zaal is gewijd aan Queen Victoria, er staat ook een groot beeld van haar. De derde zaal is schilderijen gemaakt door Britten tijdens hun reizen door India. Soms best heel mooi. En dan de laatste zaal beneden was gewijd aan Calcutta, en de geschieneis. Ze hadden zelfs een oud straaje nagemaakt.. :P Daarna kon je nog een trap op, naar een zaal vol schilderijen van belangrijke Indiase mensen en een paar goden. Als laatste kon je nog een klein trappetje op oom langs de koepel van het gebouw te lopen. Daarna vluchtte ik naar buiten, ging even bij een meertje zitten, en at een ijsje terwijl ik dor de buitenste parken liep. Hierna wilde ik naar St. Pauls aan de overkant van de straat. Ik kon de ingang niet vinden dus ik liep het hele blok rond, om een paar meter voor het punt waar ik begon te eindigen, want daar was de ingang.. Pff stom zeg. De kathedraal was heel mooi, maar het leukste vond ik de kleine puppy aan een touw die ik vond toen ik een kaarsje ging branden in de 'prayer garden'. Hierna ging ik weer terug met de metro, en toen ik vlak bij mijn hotel was riep een vrouw 'henna!' naar me. Even later zat ik dus naast de straat, op een sjaal te kijken hoe een vrouw figuurtjes op mijn arm tekende. Alles wat ze teveel had smeerde ze in haar haar. Toen ze klaar was liep ik met een onhandige arm een restaurant in, en ontmoette daar een cricket speler. Hij wilde niet zeggen of hij beroemd was of niet. Na mijn eten liep ik terug aar het hotel, hoorde muziek in de buurt van mijn kamer, en daar zat iemand gitaar te spelen. Zo ontmoette ik een stel Oekrainiers en een Brit die allemaal een soort kunstenaar waren. We hadden een gezellige avond samen.
De volgende ochtend stond ik laat op, ontbeet samen met iemand die ik eerder in het postkantoor had ontmoet, en ging de was doen. Altijd weer een gedoe om een goede lijn op te hangen in mijn kamer. Hierna ging ik lunchen, en even later nog een keer lunchen. Ik wilde naar het Indian Museum gaa, maar dat was gesloten vanwege renovatie, dus kocht ik een stel slippers die hopelijk fijner zijn dan mijn vorige. Op de een of andere manier kwam ik in een winkeltje terecht waar een man mij sari's en vrijwilligerswerk probeede te verkopen. Best grappig, maar ik vluchtte uiteindelijk toch terug maar het hotel, hing mijn was op het dak te drogen en ging mijn tas die een beetje kapot was maken. En ik brak een naald. Rustige avond dus.
Mijn laatste dag in Calcutta/Kolkata werd ik nogal ellendig wakker.. Toch ging ik ontbijten en even later met de kunstenaars naar de Kali-Temple. Ik weet niet zo goed waar Kali een god van is, maar ze wordt meestal afgebeeld terwijl ze haar tog uitsteekt en afgehakte hoofden vasthoudt. In de tempel stonden we in de rij om een stip te kijgen en het heiligdom te zien, daarna stond ik in de rij om een offer te geven in het heiligdom. Dat wist ik alleen niet. Toen ik er achter kwam wilde ik er eigenlijk uit, maar dat mocht niet.. Dus ik stond door, tussen de mensen gepropt, in de warmte, me ellenig te voelen.. Toen ik er uit was, was ik de rest kwijt en verdwaalde ik dus in mijn eentje op weg naar de metro. In de metro ging het wel, maar eemaal terug in het hotel heb ik de rest van de dag besteed aan heen en weer rennen tussen mijn kamer en de wc.
De volgende dag was de dag dat ik zou vertrekken. Ik voelde me nogal ellendig maar besloot toch te gaan. Ik pakte rustig in, nam een taxi naar de pond, zat op de pond zonder kaartje omdat er niemand was om een kaatje bij te kopen, ontliep een boete, vond het treinstation, vond na veel gedoe mijn trein en ging op mijn bed in de trein liggen. Gelukkig de bovenste dus niemand viel me lastig. Bijna de hele dag heb ik daar gelege, en ik was nogal verbaasd toen we opeens lunch kregen (met een ijsje) en later ook diner.
De volgende ochtend werd ik wakker doordat we ontbijt kregen, en later lunch. Ik voelde me wat beter dus ik praatte een beetje met mensen om me heen en keek naar buiten. Het landschap was GEWELDIG. We kwamen een uur te laat aan in Bangalore, maar dat was niet zo erg want mijn volgende trein was 6 uur later. Met wat hulp nam ik een prepaid taxi en kwam op het volgende station. Bangalore City vlgens mijn ticket, maar ' Majestic' volgens de mensen. Het eerste wat ik deed was dus even checken of ik op de goede plek terecht was gekomen. Dat was z, dus rende ik naar de wc, en ging opzoek naar eten. Daar ontmoette ik een Italiaanse die ook naar Hampi ging, en samen wachtten we. Eenmaal in de trein viel ik in slaap na een lange dag.
De volgende ochtend kwamen we iets te laat aan, en toen ik uitstapte zag ik hoeveel toeristen er naar Hampi gaan. Wauw, ze kwamen overal vandaan. Blijkbaar zat er ook een festival aan te komen. In de eerste bus direct naar Hampi pastte ik niet, dus ik nam een bus naar het busstation. Eenmaal daar kwam dezelfde bus naar Hampi weer aan, maar nu pastte ik er wel in. Het landschap is hier echt geweldig, kijk maar op mijn foto's op fb. Allemaal bergen gemaakt van rare rotsen, met palmbomen en rijstvelden. Maf. We werden ergens gedropt, en met een grote groep toeristen liepen we naar beneden, dat leek wel de goede weg te zijn. Dat was ook zo, en terwijl we wachtten op de bot naar de overkant keken we naar de olifant die gewassen werd. Leukleuk :) Een heilige olifant dat. Eenmaal aan de overkant ging ik drie guesthouses af voor ik het zat was en een kamer nam. Daar deed ik eerst de was, douchte, at wat, en liep toen een beetje rond. Er is elke avond bij zonsndergang een jamsessie op de rotsen, en daar ging ik dus 's avonds heen. Ssuuuupermooi om de zon onder te zien gaan bven de rijstvelden, palmbomen en rare bergen. Daar ontmoette ik weer leuke mensen waarmee ik terug naar mijn hotel liep, en wat at terwijl we de film keken. Elke avnd spelen ze hier een film. Ik heb al fight club, americam history x, captain philips (ofziets) en de lion king gezien :) leuk allemaal.
De volgende ochtend begon het festival, en ik wilde eigelijk wel gaan kijken. Na mijn ontbijt ging ik eerst even bij het circus hier kijken. Er is een touw gespannen m op te lopen, mensen hoelahoeppen, poisen en doen trucjes met stokjes. Ik ontmoette daar Lucero, Chriis en Philip. Drie jongens die heel gezellig zijn :) We hingen een tijdje samen rond tot ze weg moesten, en ik op zoek ging naar eten. Na mijn (Israelische) lunch ging ik een blog schrijven, die daarna helemaal verdween. Boem. Paf. Anderhalf uur voor niks. Teleurgesteld liep ik terug aar het guesthouse en viel in slaap. Ik werd wakker om de film te kijken en om met Lucero, Chris en Philip te kletsen. Gezellig hoor.
De volgende ochtend ging ik ergens anders heen voor ontbijt en huurde een fiets :) Ik fietste naar het meer, en ontmoette daar een hoop mensen die van een rots sprongen. Het prbleem is alleen: ik heb geen bikini maar wil wel springen. Uiteindelijk sprong ik er dus maar in met al mijn kleren. :) Opeens kwam de politie: we mochten niet meer springen want er waren laatst een paar mensen verdronken. Ze waren dronken, waren gevallen en konden niet zwemmen, maar goed. Wij mochten dus niet meer springen. We gingen dus met een groep op naar een ander meertje, zwommen daar nog een beetje rond, en fietsten terug. Ik zou nml misschien met de jongens naar het festival gaan. Eenmaal in het guesthuse kon ik ze alleen niet vinden, dus na een tijdje met andere mensen rondgehangen te hebben ging ik eten en eigenlijk al vrij snel slapen. Vermoeiende dag.. ;)
De volgende dag ging ik op de fiets ontbijt halen :) Weer terug in het guesthouse raakte ik met mensen aan de praat en gingen we uiteindelijk met een grote groep nog een keer ntbijten. Okee voor mij was het ondertussen lunch. Ze leerde mij een trucje met de pois en eigelijk deden we de hele dag niks. Het was de laatste dag van het festival, en ik ben helemaal niet geweest. Wel klmmen we met de hele groep een rts op m het vuurwerk te bekijken dat zou komen die avond. Had iemand iemand verteld. We wachtten tot drie uur 's nachts en gaven toen op. We hebben twee hele vuurpijlen gezien. Een groene en een rode. Dat was het.. Teleurstelling. Al was het wel supergezellig om daar met z'n allen te wachten ;)
De volgende ochtend werd ik wakker, en ging wachten tot de rest tekens van leven ging vertonen voor ik ging ontbijten. Het duurde alleen nogal lang, dus ik gaf uiteindelijk maar op en ging eten. Terwijl ik zat te eten kwam Chris ook ontbijten, en hij vroeg of ik mee ging naar het meer om te zwemmen. Ik fietste een beetje heen en weer om een handoek te halen, en sprong toen achterop zijn scooter want dat is toch makkelijker. Bij het meer was het supergezellig, met een stel heel aardige zweden. Ik dacht: als ik gewoon dezelfde kleur ondergoed aan doen valt het niet zo heel erg op dat het geen bikini is, dus ik sprong en zwom in mijn ondergoed :) leuk hoor :) Opeens kregen Chris en een Zweed het in hun hoofd om van een hgere rots te springen, 15m in plaats van 8m. We gingen dus met z' allen die rots bekijken, en vonden dat het grootste probleem was hoe je in godsaam op die rots komt. Uiteindelijk sprongen ze dus maar niet. Al maakten ze wel een plan voor een touw over de rots, om er zo op te klimmen. Ghehe :P
Chris en ik bleven ng even bij het meer, terwijl de Zweden gingen lunchen. Even later haalden we ze op, en we gingen met z'n vieren op twee scooters en Philip op een fiets er achteraan naar de monkey temple. 600 treden omhoog. De beste manier om dat te doen is door gewoon te BLIJVEN LOPEN. We zagen de zonsondergang vanaf de rotsen (die allemaal gevaarlijke spleten ertussen hebben enz.) en klommen even later weer omlaag. Chris en ik gingen op zijn scooter naar een ande dorpje om naar de ATM te gaan, en de rest terug naar het hotel. Best eng om hier in het donker te rijden. Alle lichten schijnen keihard in je ogen, en de weg zit vol met gaten. Maaroed. Eenmaal terug in het guesthouse keken we met z'n allen (er waren nogal wat mensen komen opdagen) de lion king, en hingen nog wat rond.
Ik weet dat het klinkt alsof ik niet zoveel uitvoer hier, e dat is ook zo. Dit is echt een geweldige plek om niks te doen.. :) En dat is helemaal niet erg;)
Maar dat was het weer!
Liefs, Marjolein